Er was een tijd dat ik niet wist wie ik werkelijk was. Mijn jeugd draaide om zorgen, aanpassen en overleven. Mijn moeder, zwaar getraumatiseerd door de oorlog, vond haar toevlucht in alcohol. Ons huis voelde nooit veilig. Als oudste dochter nam ik verantwoordelijkheden op me die niet de mijne waren. Pleasen, redden, mezelf bewijzen en verstoppen – ik kende het allemaal. Maar onder dat alles zat een diepe pijn: het gevoel dat ik er niet écht bij hoorde.

Mijn leven bleef niet zonder uitdagingen. Ik werd gepest, worstelde met mijn zelfbeeld, kende depressieve episodes en verdoofde mijn emoties met suiker. Mijn huwelijk bracht liefde, maar ook verwarring en complexe emoties. Mijn tweelingdochter werd medisch beschadigd en raakte verslaafd – een levend verlies dat ik elke dag opnieuw voel. Mijn andere dochter zocht afstand, zoekend naar haar eigen weg in het doolhof van onze gezamenlijke geschiedenis. En toen, op mijn 44ste, kwam de klap: een burn-out. Alles viel stil. Ik wist dat ik niet meer verder kon zoals ik altijd had gedaan. Er moest iets veranderen.

Toch was er, dwars door alles heen, altijd dat innerlijk weten. Een stem die fluisterde: "Je kunt helpen." Als kind stopte ik boterhammen in een envelop om hongerige kinderen te voeden. Ik trok een zusterpakje aan om voor de zieke buurvrouw te zorgen. Later begon ik een massagepraktijk en werkte ik met dementerende ouderen. De drang om te helpen zat diep in mij geworteld – en die bracht me hier.

Mijn eigen pad van heling was niet simpel. Ik moest leren dat ik óók hulp mocht vragen. Dat ik er niet alleen ben om anderen te redden, maar dat ik zelf ook een volwaardig leven verdien. Stap voor stap vond ik mezelf terug. Mijn intuïtie werd sterker. Mijn helder voelen groeide. Ik begon mijn kennis te verweven met mijn eigen ervaringen – en langzaam maar zeker ontdeed ik mij van mijn ‘oude’ ik en transformeerde naar de persoon die ik nu ben: stabiel, blij, wijs en gezond.

Vandaag help ik anderen op hún pad. Want het antwoord op jouw vragen is al in jou aanwezig. Soms heb je alleen een spiegel nodig om het te kunnen zien. Heling vraagt om moed. Om bereidheid om te voelen, om oude patronen te doorbreken. Maar het begint met iets kleins. Een andere keuze dan gisteren. Voelen in plaats van vluchten. Vertrouwen in plaats van angst.

Jij bezit de kracht om te helen. En ik loop graag een stukje met je mee.